Hamiyet Yüceses (d. 20 Haziran 1916 İstanbul - ö. 10 Temmuz 1996 Marmaris)

Annesi Kadriye Hanım, babası marpuç tüccarı Halil Efendi'dir. Küçük yaşlarda sesinin güzelliği ile dikkat çekti. Hafız Burhan hayranı idi. Haseki'deki Hacı Kadın İlkokulu'nda okudu. Babasının işlerinin bozulmasi nedeniyle 11 yaşındayken (1927) sahnede şarkı söylemeye başladı. 4-5 yıl boyunca Anadolu'nun birçok şehrinde çalıştıktan sonra Gaziantep'te uzun bir süre kaldı. Şöhreti İstanbul'a kadar geldi. 1932 yılının başlarında Beyoğlu'nda ünlü Londra Birahanesi'nde Safiye Ayla'nın kadrosunda gazino çalışmalarını başlattı. Selahattin Pınar, Sadettin Kaynak, Yesari Asım Arsoy, Mısırlı İbrahim ve Bimen Şen'den özel dersler aldı. 1932 yılı Temmuz ayında Kadıköy Mısırlıoğlu Bahçesi'nde düzenlenen yarışmada Türkiye Ses Kraliçesi seçildi. 1933 yılında eski İstanbul Radyosu'nda programlara çıktı. Sahibinin Sesi, Columbia ve Odeon firmalarına plaklar doldurdu. Soyadı kanunu çıktığında Sadettin Kaynak ve Selahattin Pınar'ın ısrarı ile "Yüceses" soyadını aldı. Sadettin Kaynak, Hamiyet'in sesine göre besteler yaptı: O Dudaklar, Yasemen, Kirpiklerinin Gölgesi gibi. Bu plaklar, devrinde satış rekorları kırdı.

1940 yılında deniz astsubayı Fethi Yüceses ile evlendi. Eşi astsubay Fethi Yüceses'i 14 Temmuz 1942'de, denizcilik tarihinde Atılay faciası olarak geçen, Atılay adlı denizaltının batmasıyla kaybetti. Bu acıyla söylediği "Gitti de Gelmeyiverdi" şarkısı çok meşhur oldu. Şöhreti; güftesi Abdülhak Hamit Tarhan'a, bestesi Mehmet Baha'ya ait olan, seslendirmesi oldukça zor, "Makber" adlı şarkıyla daha da arttı. 1944 yılında Kemal Mollaoğlu ile evlendi.1944 yılında yapılan bu evlilik 1955 yılı sonlarında ayrılık ile bitti. 1956 yılında Cumhuriyet Gazinosu'nda sahnede şarkı söylerken dinleyiciler arasında bulunan genç tıp fakültesi öğrencisi Osman Sabuncu'nun isteği olan şarkıyı okuyarak 40 yıl sürecek bir evliliğin temelini attı. Aynı dönemde İstanbul Belediye Konservatuarı Türk Müziği İcra Heyeti'nde görev aldı. 1946'da Hacı Arif Bey'in Bakmıyor Çeşm-i Siyah şarkısını, araya bir gazel ilave ederek okuması çok ilgi çekti. 1949 yılında bu şarkıyı Odeon plaklarına okudu. Rekoru bugün bile kırılamayan bır satış yaptı. 1949 yılında açılan yeni İstanbul Radyosu'nda 1953 yılı sonlarına kadar emisyon aldı. 1950 yılında radyodan aldığı ücreti üniversıte talebeleri'ne bağışladı. Üniversite Talebe Birliği'de her yıl düzenledikleri Edebiyat Yarışması'nda "Hamiyet Mükafatı" adı ile ödüller dağıttı.

Efsuncu Baba, Affet Beni Allahım, Kanun Namına,Soygun, İncili Çavuş, Mahallenin Namusu, Saz Ve Caz filmlerinde şarkı söylerken göründü.

Suriye, Lübnan, Kıbrıs, İsrail, Almanya ve ABD'de konserler verdi. BBC Radyosu'nda da program yaptı.

Taşlık Gazinosu, Maksim Gazinosu, Küçük Çiftlik Parkı, Kristal Gazinosu gibi dönemin İstanbul'unun en ünlü gazinolarında assolist olarak sahneye çıktı.

O dönemleri hatırlayanların ilk söyleyecekleri şu kelimeler olur.Hamiyet Yüceses Taksim meydanında bulunan Kristal Gazinosunda "Bakmıyor Çeşm-i Siyah" şarkısını söylerken dışarıda trafik durur, gazino müşterilerinden daha büyük bir kalabalık meydanda birikir, ancak şarkı bittiğinde her şey normale dönerdi."

10 Temmuz 1996 tarihinde Marmaris'de vefat etmiştir.Cenazesi İstanbul"a getirilmiştir. Karacaahmet Mezarlığına gömülmüştür.

Hammâmîzâde İsmâil Dede Efendi, (9 Ocak 1778, İstanbul - 29 Kasım 1846 Mekke, Minâ)

Türk hânende, neyzen ve bestekâr. Babası geçimini hamam işletmeciliğiyle sağladığı için kendisine "Hammâmîzâde" denmiştir. Ancak günümüzde "Dede Efendi" diye anılır.

Dede Efendi bestekârlığının yanı sıra neyzenliği ve hânendeliği ile de ünlüdür. Sesinin güzelliği ve müzik yeteneği çok küçük yaşta ortaya çıkınca, devrin meşhur mûsikîşinaslarından Uncuzade Mehmet Emin Efendi'den özel dersler almaya başladı. 1798'de Yenikapı Mevlevihânesi şeyhi Ali Nutki Dede'ye bağlandı. Yirmi iki yaşındayken 1001 gün süren Mevlevî çilesini tamamlayarak «Dede» oldu. Çilede iken bestelediği ilk şarkısıyla Pâdişah III. Selim'in dikkatini çekti, art arda bestelediği yapıtlarla devrin gözde bestekârları arasına girdi. Yüksek saray görevlerinden pâdişah musahipliğine ve müezzinbaşılığa atandı. Sultan III. Selim'den sonra Sultan II. Mahmud'un da yakın alâka ve desteğini gördü.

İsmâil Dede Efendi, bir yandan saray fasıllarına hânende (Ses Sanatçısı) olarak katılırken, bir yandan da Enderûn'da ve Yenikapı Mevlevihâne'sinde mûsikî dersleri verdi. Evliliğini de saraydan bir hanımefendi ile yapıyor. Fakat Dede Efendi'nin başına ilginç hadiseler geliyor. Evlendikten 1 sene sonra oğlunu, annesini ve üvey annesini kaybediyor. Bunu da eserlerinde işliyor.

Yetiştirdiği çok sayıda öğrenci arasında özellikle, kendisinden sonra XIX. yüzyılın en büyük bestekârları arasında yer alan Zekai Dede, Dellalzade İsmâil Efendi ve Eyyûbi Mehmet Bey sayılabilir.

Art arda yeni makamların bulunduğu klasik Türk mûsikî repertuvarının en gözde parçalarının bestelendiği III. Selim devrinde ilk yapıtlarını veren İsmâil Dede Efendi bilhassa Sultan Abdülmecid devrinde Batı Mûsikîsi'ne ciddi alâka gösterilmesine üzülür, Türk Mûsikîsi'ne bağlı kalmış bir bestekârdır. Onun temel gereci insan sesidir. Mevlevî âyininden ilâhiye, kardan köçekçeye, her biçimde ürün veren Dede Efendi içtenlik ve akıcılığa büyük ehemmiyet vermiştir.

İsmâil Dede Efendi, 500 dolayında beste yapmışsa da, nota kullanımının yaygın olmayışı ve mûsikî öğretiminin ezbere dayanması sebebiyle, bunların yarısına yakını unutulmuş 8'i çalgısal, geri kalanı sözlü olmak üzere 267 eseri günümüze ulaşabilmiştir. Sözlü eserlerinden 49'u dinsel tasavvufî, 218'i din dışıdır. En mühim tasavvufî eserleri Hüzzam, Saba ve Ferahfezâ Mevlevî âyinleridir.

Dede Efendi, Hacc vazîfesini yerine getirmek üzere gittiği Hicaz'da hastalanarak vefat etti.

ESERLERİ:[kaynak belirtilmeli]

Rast Semâi Yine bir gülnihâl aldı bu gönlümü

Hicaz köçekçe Şu karşıki dağda bir yeşil çadır

Rast Kar-ı Nev Gözümde daim hayali cânâ

Hicaz Yürük Semâi Yine neş'e-i Muhabbet etti dil-ü canım etti şeyda

Hüzzam Yürük Semâi Reh-i Aşkında edip kaddimi kütah gönül

Ferahfezâ Yürük Semâi Bu gece ben yine bülbülleri hâmûş ettim

Hicaz Semâi Ey büt-i nev-edâ olmuşum müptelâ

Halit Çelikoğlu (Nisan 1934 /29 Ağu 2012 )

Nisan 1934 tarihinde Adapazarı’na bağlı Yukarıdere köyünde dünyaya geldi.Evli ve 4 çocuk babası.İlkokulu doğduğu köyde bitirdi.İlkokuldayken teftişe gelen ilköğretim müfettişi, öğrencilerden birer tabiat şiiri yazmalarını istedi.Tabi ki öğrencilerin yazdığı şiirler içerisinde en beğenilen şiir Halit Çelikoğlu’nun oldu ve yazdığı şiir Adapazarı’nda bir çocuk dergisinde yayınlandı.İlkokulu bitirdikten sonra, 4 yıllık Arifiye Köy Enstitüsüne devam ederken 1954 yılında babasının vefatıyla öğrenimini yarıda bırakmak zorunda kaldı.Askerliğini Urfa 116. jandarma Er Eğt. Alayı’nda bölük yazıcısı olarak yapmaktayken bir tepenin üzerindeki kayalıklarda şiir yazmaya başladı.Şiirlerini okuyan bir asker arkadaşı ‘’gel sana bir şiir kitabı çıkaralım’’ dedi.Asker arkadaşının da yardımıyla kitabın basım izni için Talim ve Terbiye Kurulu’na yazı yazdılar.Bir süre sonra bağlı bulunduğu tabur komutanlığına, Talim ve Terbiye Kurulu’ndan kitabın basım izninin verildiğine dair bir resmi yazı geldi.Yazılı izni gören Tabur komutanı, bölük komutanını çağırarak ‘’Halit Çelikoğlu askerlik mi yapıyor yoksa şiir mi yazıyor ! derhal eğitime alın bu askeri , şiir kitabını da terhis olduktan sonra kendisine teslim edin’’ diye emir verdi.

Terhis olduktan sonra şiir kitabını da yanına alarak Düzce Sümerbank mağazasında çalışmaya başladı.Şiir kitabının basılması için, bir arkadaşıyla Ankara’ya gönderdi.Arkadaşı kitaba ‘’Sevgimin Damlacıkları’’ adını vererek piyasaya çıkmasını sağladı.Ancak şiir kitabı beklediği ilgiyi görmedi.

Ardından adliyenin açtığı sınavı kazanarak zabıt katibi olarak yeni görevine başladı.Bir süre sonra başkatip oldu.Şiir yazmaya devam ederken Ankara ve çevresindeki şairleri Düzce’ye davet ederek bir ‘’Sanat Gecesi’’ düzenledi.

1970 yılında İstanbul Sultanahmet adliyesine tayin isteyerek emekli olana kadar burada çalıştı.1972 yılında İ.Behlül Pektaş ile Unkapanı’nda dolaşırken, Nazmi Yükselen tarafından Elif Plak’ın sahibi-yapımcı Kerem Güney ile tanıştı.45’likler dönemiydi.’’Teselli Arıyorum ve Adımı Kalbime Yaz’’ adlı 2 eser ile müzik piyasasına giriş yaptı.Sanatçı Nuran Yakar ‘’Teselli Arıyorum’’ eserini yorumladı ama şarkı beklenen ilgiyi bulamadı.Ardından Adnan Şenses yorumuyla piyasaya çıkan ‘’Adımı Kalbine Yaz’’ 45’liği öyle bir patladı ki, 3 kaset fabrikası gelen talepleri karşılamakta zorlanıyordu.Elif Plak’tan toplam 35 eseri 45’lik halinde piyasaya çıktı.

Devran Plak’tan Gönül Akkor yorumuyla ‘’Öyle Yaktın Ki Beni (Müzik: Cavit Deringöl)’’ ve ‘’Benim Şikayetim Aşktandır Aşktan (Müzik: Rıfat Şanlıel)’’ adlı 45’Liği çıktı.

Elenor Plak’tan Zeki Müren yorumuyla çıkan ‘’Hayat Sen Ne Çabuk Harcadın Beni’’ adlı eseri dilden dile dolanmaya başladı.

1982 yılında Günaydın gazetesi’nin düzenlediği şiir yarışmasında ‘’Bir Sevgi İstiyorum’’ adlı eseri birinci oldu.Bestesi Nejdet Tokatlıoğlu’na ait olan bu eseri Muazzez Abacı, Samime Sayan ve ardından Kamuran Akkor yorumladı.Şarkı hit olunca birçok bestekarın dikkati Halit Çelikoğlu üzerinde yoğunlaştı.Yusuf Nalkesen, Mustafa Sayan, Yılmaz Tatlıses,Cavit Deringöl, Nejdet Tokatlıoğlu, Teoman Alpay, Suat Sayın, Arif Sami Toker gibi bestekarlarla çalışmalarına başladı.

Eserlerini yorumlayan sanatçılar arasında; Adnan Şenses, Müslüm Gürses, Ferdi Tayfur, Bergen, Kibariye, Zeki Müren, Bülent Ersoy, Faruk Tınaz, Metin Milli, Hülya Sözer ;

Halit Arapoğlu  Doğum Yılı:  1953

Halit Arapoğlu Antep'in Yolları Ufacık Taşlar,Ben Bir Yüce Beydim,Bir Ay Doğmuş (Beymayıl),Çıkam Yüce Dağların Başına,Döne'm Oturmuş Da Gine,Elinde Bıçağın Geldin Yanıma,Evinin Önünde Oturmuş,Geze Geze Yüreğime Dert Oldu,Gine Aktı Gözyaşlarım,Hacılar Hocalar şarkıları ile tanınmıştır. Özellikle Antep'in Yolları Ufacık Taşlar şarkısındaki

(aman) Antep'in yolları ufacık taşlar Antep'in güzelleri hilal kaşlar Şahsenem'i sorarsan gözünde yaşlar Ağlar sızlar gördüm nazlı Senem'i Gitme garip gitme aman aman Gadan ben olim kölen ben olim Amman amman garip aman Yaprak gazel olmuş da durmuyor dalda Elde güzel çoktur bana ne fayda Bir mektup yollasan haftada ayda Ona bakar bakar gönül eylerim Gitme garip gitme aman aman Gadan ben olim kölen ben olim Amman amman garip aman sözleri ile milyonlara ulaşmıştır.

Halil Karaduman (d. 1959, Birecik, Şanlıurfa - ö. 9 Ekim 2012, İstanbul)  Bir kanun virtüözü

Türk kanun virtüözü. 1959 yılında Urfa’nın Birecik ilçesinde doğdu. 1 yaşından itibaren taşındıkları Gaziantep’te büyüdü. Kanuni babasından 5 yaşında itibaren kanun ve müzik dersleri aldı. Ortaokul ardından lise öğrenimini Gaziantep’te tamamlayıp 1977 yılında İstanbul’a geldi. O yıl İ.T.Ü. Devlet Konservatuarı Temel Bilimler bölümüne girdi ve bölümünü birincilikle bitirdi.

İstanbul’a geldiğinden itibaren plak ve kaset dünyasında yönetmen, bestekar ve kanun refakati olarak yer aldı. Türkiye’deki üst düzey bütün solistlerle gerek plak, gerekse sahne çalışmaları yaptı.

Özellikle; Zülfü Livaneli ile birlikte yaptığı çalışmalar sanatçının yurtdışına açılmasını sağlamıştır. Bu sayede dünyanın çeşitli yerlerinde yabancı orkestra ve şarkıcılarla konserler verdi. Bu çalışmalarının sonucunda Amerika, Yunanistan, Ürdün, Tunus, Lübnan ve Suriye olmak üzere 100 den fazla Kanun öğrencisi bulunuyordu. T.C. Kültür ve Turizm Bakanlığı kanun sanatçısı görevini sürdürmekteydi. Ayrıca "Devlerin aşkı", "Rüyalarda buluşuruz", "Leyla" gibi çok tanınan besteler sanatçıya aittir.

Türkiye’de üç tane, Amerika’da bir tane, Yunanistan’da iki tane olmak üzere 6 tane enstrümantal albümü bulunmaktaydı. Kanun icrasına yepyeni bir stil getiren sanatçının ayrıca bir de kanun metodu yazmıştı. Zülfü Livaneli’yle gittiği Almanya turnesinden dönerken havaalanında kalp krizi geçiren ünlü kanun virtüözü Halil Karaduman 9 Ekim 2012'de 53 yaşında yaşamını yitirdi

Hakkı Derman ( İst -1907 - I972 )

Hakkı Derman Kimdir? Türk kemancısı (İst-1907-I972) Beşiktaş Gaziosmanpaşa lisesini ve eczacılık mektebini bitirdi (1926). Keman öğrenimine on yaşında başladı.

On iki yasında Beşiktaş Musiki cemiyetine kabul edildi. İstanbul (1928) ve Ankara (1936) radyolarına girdi, 1945’te İstanbul’a döndü. TRT İstanbul radyosunda çeşitli görevlerde bolundu. Türk musikisinde döneminin en usta kemancısı sayılır.

Hakkı Derman ( İst -1907 - I972 )

Hakkı Derman Kimdir? Türk kemancısı (İst-1907-I972) Beşiktaş Gaziosmanpaşa lisesini ve eczacılık mektebini bitirdi (1926). Keman öğrenimine on yaşında başladı.

On iki yasında Beşiktaş Musiki cemiyetine kabul edildi. İstanbul (1928) ve Ankara (1936) radyolarına girdi, 1945’te İstanbul’a döndü. TRT İstanbul radyosunda çeşitli görevlerde bolundu. Türk musikisinde döneminin en usta kemancısı sayılır.

Hafız Burhan (d. 23 Mayıs 1897, İstanbul - ö. 18 Nisan 1943, Ankara)

Osmanlı-Türk Türk Sanat Müziği gâzelhan, hafız, mevlithan ve ses sanatçısı.

Hafız Burhan (Burhan Sesyılmaz 23 Mayıs 1897’da İstanbul Aksaray’da doğan Hafız Burhan, Ankara’da vefat ettiği 18 Nisan 1943’e kadar onlarca insanın bir araya gelse başaramayacağı ün ve şöhrete kavuşur. Dönemin en çok kazanan sanatçılarındandır öyle ki 100’e yakın plak doldurduğu Columbia firması büyük karlar yüzünden kendisine otomobil hediye eder, Cumhuriyetin ilk yıllarında İstanbul’un ilk otomobil sahiplerindendir. Yanda da görüldüğü üzere büyük üstat kendisine hediye edilen otomobille bir de poz vermiş.

Mareşal Fevzi Çakmak’ın kızının mevliti için Ankara’ya çağrılmış, tiz perdelerde gezinerek kendini epeyce yorduğu mevlit sırasında kalp krizi geçirerek aramızdan ayrılmıştır. Gür sesinin ve okuduğu ezanların boğazın karşı yakasındaki konaklardan duyulabildiği, Ayasofya’dan okurmuş Asya yakasından insanlar pencerelerini açıp dinlermiş tarzı övgüleri de sahiplenen büyük sanatçı – her ne kadar bazıları abartılı gözükse de sesinin gürlüğü yüzünden mikrofona dönerek şarkıları okuduğu gerçeği halen radyocular arasında anlatılı durur. Hafız-ı gazelhan geleneğinin son temsilcisidir. Çocukluğunda hıfzını bile tamamlamadan cami cami gezdirilmiş, o kadar beğenilirmiş sesi. Paragrafın başında da belirttiğim gibi genç bir yaşta – 46 yaşında aramızdan ayrılır.

Seslendirdiği parçalar

Makber

Sevdası Henüz Sinede

Adalardan Bir Yar Gelir

Bir Yaz Gecesi

Ey Melek İlahi Hayatta

Gerçi Bilirim Kurtulamam

İnleyen Ahımı

Kuş Sesleri

Ne Güzeldir Bakışın

Sarsam Seni

Seb-i Hüznünde Hayalinde

Seviyordum Onu Ruhumda

Son Ninni

Söyleyin Güneşe

Üzme Kendin Nafile

Yandım Sana Baktıkça

Yeşil Kurbağalar

Yine Kalbim Taşar Ağlar

Yüksek Eyvanlarda

Hacı Taşan (d. 1930, Keskin ö. 9 Mart 1983)

Türk ozanı, türk halk müziği sanatçısı. Abdal/Aşiret müziğinin en önemli isimlerinden birisidir.

Hacı Taşan türküleri, halayları çalıp okuyan bir sanatçı olarak Keskin ve Bala folklor musikisinde büyük ağırlığa sahip hemen hemen tek sanatçıdır. Hacı Taşan'ın ismi, Keskin türküleriyle adeta özdeşleşmiştir.

Halk arasında Hacelobası olarak söylenen ve asıl adı "Hacıali Obası" olan bu türkünün derlendiği köy, aynı zamanda Hacı Taşan'ın köyüdür. Keskin'e bağlı bu köyde 1930'da doğan Hacı Taşan, aslen Kırşehir'in Çiçekdağı ilçesine bağlı Kırtıllar köylüdür. Kırtıllar o yıllarda "abdal" aşiretinin en yoğun olarak yaşadığı köylerden birisidir. Bozlak sanatçısı Neşet Ertaş'da bu köyde doğmuştur. İç Anadolu'nun ortasındaki bu köy, Anadolu halk müzikleri içerisinde en orijinal anlatıma sahip bir müziğe, abdal/aşiret müziğine kaynaklık eder.

Hacı Taşan'ın babası Abdullah Çavuş'da o yıllarda Hacelobası'ndan evlendiği için oraya taşınır. Bağlamayı çok seven bir ana ile, yörenin ünlü davulcularından olan Abdullah Çavuş'un dört çocuğundan biri olan Hacı Taşan, 12 yaşlarında veya 13-14 yaşlarında saz çalmaya başladığı söylenmektedir.[1] Babası, o zamanlar yörenin en namlı ustalarından olan Yusuf Usta'ya iyi bir saz yaptırır ve tutar elinden küçük Hacı'nın, o günlerde Seyfeli(daha sonra Barak) köyünde oturan üstad Muharrem Ertaş'a çırak verir. Ve böylece Hacı Taşan, bu müziğin tek ve en etkili eğitim/öğretim şekli olan bir ustanın yanında çıraklığa başlar.

Muharrem Ertaş, Hacı Taşan'ı yanına alarak bugün hala bu müziğin hem öğrenildiği hem de en çok icra edildiği mekanlar olan düğünlere götürür. "Düğün çalgıcılığı" onlar için çoğu zaman tek ve en önemli meslektir. Çoğu zaman bu düğünlerdeki aşırı içki ve sefahat ortamı bu insanların ruhen ve bedenen hızla yıpranmalarına ve genç yaşlarda ölüme sebep olmakta idi. Merhum Hacı Taşan 1983'te vefat ettiğinde 53 yaşında idi. Bu geleneğin bir başka sanatçısı Çekiç Ali ise 39 yaşında vefat etmiştir.

TRT repertuarlarında da yer alan birçok eserleri mevcuttur. Hacı Taşan'ın bazı önemli eserleri şunlardır

Açtım Perdeyi Durnamı Gördüm

Allı Durnam Bizim Ele Varırsan

Altın Yüzük Ulanmaz

Babına Da Deli Gönül Babına

Bugün Ayın Işığı

Bura Mıdır Koçyiğitler Vatanı

Değirmenin Bendine

Döndün Mü Benden Yüzü Dönesi

Erciyes'ten Duman Kalkdı

Gelmemiş Dünyaya Sen Gibi Taze

Giden Ay Dutulur Mu

Helkemi Suya Daldırdım

Mavilim Mavişelim

Ne Güzel Yakışmış Allar Ayşe'ye

Sürüler İçinde Sürmeli Koyun

Yaylalar İçinde Erzurum Yayla

Yüce Dağ Başına Yağan Kar İdim

9 Mart 1983 tarihinde, geçirdiği üçüncü kalp krizi sonucunda 53 yaşında hayatını kaybetmiştir.

Hacı Arif Bey (1831 / 28 Haziran 1885)

Hacı Arif Bey, 1831 yılı sonlarında İstanbul' un Eyüb Sultan semtinde doğdu.Asıl adı Mehmed Arif' dir. Mütevazı bir ailenin çocuğuydu. Babası Ebubekir Efendi, Eyüb Mahkemesi katibelerindendi.

Hacı Arif Bey daha çok küçük yaşlarda iken sesinin güzelliği ve musiki kabiliyeti ile oturdukları semtte ün yapmış, mahalle mektebinde '' ilahici başı'' seçilmişti.Bu sıralarda aynı semtte oturan gençlerden biri olan, geleceğin büyük Zekai Dede' sinden şarkı ve ilahiler öğreniyordu. Zekai Dede onu kendi hocası yine bir başka Eyüb' lü, Mehmed Bey'e götürdü. Eyyübi Mehmed Bey, küçük Arif’i çok beğenerek öğrenciliğe kabul etti ve klasik fasıllar meşk etmeye başladı. Arif Bey, yüksek kabiliyeti ve olağanüstü hafızası ile çok çabuk öğreniyor, öğrendiklerini asla unutmuyordu. Bu arada Eyyübi Mehmed Bey tarafından devrin en büyük musiki üstadı, her iki hocasının da hocaları Hamamizade İsmail Dede' ye götürülmüş, onun da iltifatlarına mazhar olmuştu.

Eyyübi Mehmed Bey, Arif Bey' le çok ilgileniyordu. Henüz 13 yaşında iken onu '' Bab-ı Seraskeri '' , yani devrin Savunma Bakanlığı' nın bir dairesinde katibeliğe aldırmış; bir yandan memuriyetine devâm ederken, diğer yandan Müzika-i Hümayun’a öğrenci olarak devamını sağlamıştı. Hacı Arif Bey, Müzika-i Hümayun' a girmekle hem Haşim Bey' den istifade etmek imkânı bulmuş, hem de saraya ilk adımını atmış oldu.

Çok geçmeden sesinin güzelliğini haber alan Sultan Abdülmecit, onu huzûra dâvet etti. Olağanüstü güzel sesi, güzel yüzü, kıvrak zekâsı, terbiye ve nezaketi ile padişahı etkilemişti. Sultan, onun hemen '' mabeyinci '' olarak saraya alınmasını emretti. Mabeyincilik, padişah ile hükümet arasındaki ilişkileri düzenleyen yüksek itibarlı ve dolgun maaşlı bir görevdi. Hacı Arif Bey bu göreve getirildiği zaman 19 yaşındaydı.

Kısa bir süre sonra besteleriyle de adından söz ettirmeye başladı. Eserlerinde duygulu, ince ve asîl üslûbunun yanı sıra, makam ve geçkilere hâkimiyeti ile melodinin sözlere olağanüstü uygunluğu hemen göze çarpıyordu.

28 Haziran 1885 günü, henüz 54 yaşında iken, oğlu Cemil' in kollarında hayata gözlerini yumdu.

Eserler:

Bakmıyor Çeşm-i Siyah Feryada

Ben Buy-i Vefa Bekler

Çözülme Zülfüne Ey Dil-rüba

Gurub Etti Güneş

Muntazır Teşrifine

Niçin Mahsun Bakarsın

Şarab İç Gülfeminde Güller Açılsın

Uyur Daim Uyanmazdı

Vücud İkliminin Sultanısın Sen